- تسبیح گوی (اَ جَ)
عابد. کسی که نام خدای تعالی را به پاکی بر زبان آورد. گویندۀ سبحان اﷲ:
چو بادند پنهان و چالاکپوی
چو سنگند خاموش و تسبیح گوی.
(بوستان).
و رجوع به تسبیح و دیگر ترکیبات آن شود
چو بادند پنهان و چالاکپوی
چو سنگند خاموش و تسبیح گوی.
(بوستان).
و رجوع به تسبیح و دیگر ترکیبات آن شود
